Brasserie de Kloostertuin is gevestigd in een oud klooster, gebouwd in 1495. Doel van dit project is het samenbrengen van de passie voor wijn en eten van de eigenaren met het pand en zijn historie. De klant moet zich thuisvoelen in het restaurant.
Om dit te realiseren is gebruik gemaakt van verschillende natuurlijke materialen. Tafelbladen van eiken fineer met gietijzeren onderstellen. De banken en stoelen zijn bekleed met vintage leer en grove stoffen. In het voorste gedeelte zijn de barkrukken en tafels halfhoog gemaakt voor een informelere zit.
Het barfront bestaat uit panelen hout van oude wijnvaten, in de gang is boven de kapstok een rand gemaakt van oude wijnkurken.
De natuurlijke bogen in het plafond zijn een enorme eyecatcher maar zorgen tevens voor veel geluidsoverdracht van de ene kant naar de andere kant van de brasserie. Aangezien het pand een monument is mag er niets met het plafond gebeuren. Als oplossing voor reductie van het geluid zijn een aantal rechte wanden bekleed met kurkschors, die geluid absorberen maar eveneens veel warmte en sfeer met zich meebrengen. Om nog meer geluid te absorberen is gekozen voor een lambrisering met geluidswol, waar een doek met een betonprint overheen is gespannen. Dit geeft de ruimte een eigentijdse uitstraling.
In het pand stond een hele grote verzameling beelden. Van deze beelden is er een aan het einde van de lange ruimte blijven hangen.
Tegen de vergrijsde muur wordt dit beeld nu extra geaccentueerd.
Om met name 's avonds veel sfeer en intimiteit te creëren zijn er grote ronde lampen opgehangen van vervilte wol. Deze zijn speciaal ontworpen voor dit project en met dikke breipennen gebreid, zodat door de grote gaten een mooi lichtspel ontstaat op het plafond en de muren.
Bij de entree komen deze lampen weer terug in andere vorm. Oude historische foto's van de familie en het klooster vormen samen de wanddecoratie.